GRAS wordt dakloos

Voor we ingaan op het hoe en wat van dit choquerende feit, eerst een huishoudelijke mededeling: de komende tijd zijn we telefonisch even niet bereikbaar en kun je ons niet bezoeken. Een officieel verhuisbericht met ons nieuwe adres krijg je binnenkort.

Maar terug naar de essentie van dit bericht: de boot verdwijnt. We strijken de vlag van het kenmerkende houten gevaarte, in 1997 gebouwd als informatiecentrum voor de ontwikkeling van het CiBoGa-terrein. Oving architekten ontwierp het op negen pontons drijvende gebouw met twee gebruikslagen en een torentje. Veel Groningers kennen het, maar bijna niemand wist al die jaren wat er gebeurde.

‘Wonen hier mensen?’, hoorden we zwemmers of voorbijgangers zich weleens afvragen.

De Bloemsingel was op het moment dat de boot gebouwd werd niet de meest in het oog springende plek. Hij lag direct naast het terrein waar ruim honderd jaar de gas- en elektriciteitsfabrieken gestaan hadden. Dit was eind jaren negentig een kale vlakte geworden, half omsloten door een hoge muur. In de voormalige zwaaikom van het Oosterhamrikkanaal, een restant van de stadsgracht, kwam de boot te liggen.

CiBoGa-boot wordt GRAS-boot

In 2007 betrok GRAS de CiBoGa-boot, die we van de gemeente Groningen in bruikleen kregen. Vanaf dat moment waren we van dichtbij getuige van de verdere ontwikkeling van het gebied.

Op de boot vonden de afgelopen dertien jaar tal van feestjes, lezingen, debatten, brainstorms, colleges, pecha kucha’s en filmavonden plaats. We namen er podcasts op, lieten er mooie ideeën ontspruiten, schreven er stukken en werkten er projecten uit. Voor onbekenden waren we er niet altijd even vindbaar als we hoopten. Mocht je ooit vertwijfeld rondgelopen hebben, op zoek naar Bloemsingel 1001: je bent niet de enige.

Behalve architectuurminnend Groningen profiteerde ook de op het randje levende Stadjer van de boot. Door de horizontale planken was het een perfecte klimtoren. Het werd een sport om vanaf de boot in het water te springen, soms zelfs vanaf de zestien meter hoge toren. Levensgevaarlijk, natuurlijk.

Alle herinneringen ten spijt gaat de kantoorboot nu zijn laatste week in: op 7 mei komen slopers hem ontmantelen. Hij past niet langer in het plaatje van het inmiddels grotendeels ontwikkelde Ebbingekwartier. Als we heel eerlijk zijn snappen we dat best. Maar tóch.

Tissues

En nu? Wij verlaten het zinkende schip en zijn druk aan het inpakken. Met dank aan de gemeente hebben we intussen een nieuwe plek gevonden, op een mooie locatie aan de Coehoornsingel. Omdat dit pand op dit moment nog niet helemaal klaar is voor ons, zijn we tijdelijk dakloos. Een goed moment op schoon schip te maken.

Met pijn in ons hart nemen we afscheid van een heerlijke werkplek op een levendige locatie. Een afscheidsfeestje zit er in deze tijd natuurlijk niet in, anders hadden we dat zeker gedaan.

Bang om de boot te missen? Fiets of loop dan voor 7 mei nog even langs. We zullen een doosje tissues neerzetten.