fotoserie
Zichtlocatie
Elk jaar moet ik oppassen dat ik haar niet mis. Als het tegenzit zijn de bloemen in een paar dagen verdwenen, verwelkt, verwaaid. Ze zien is ze aanraken, met je blik, dat wasachtig witte oppervlak, die unieke tere witheid. Deze koude lente heb je er lang van kunnen genieten, als je jezelf de tijd hebt gegund. Dat bruine is vorstschade, dat dan weer wel. Nog hier en daar te zien, wees er snel bij en neem de tijd.
Zichtlocatie. Het woord is voor mij synoniem geworden voor lelijke doosarchitectuur, voor ontnomen zicht op het landschap. Deze magnolia geeft het woord weer zin.

