Nieuwe grenzen: wat kregen we erbij?

Verre bestemmingen

Soms besef ik ineens dat bepaalde delen van Nederland een grijze vlek voor me zijn. Er zijn regio's of steden die ik niet of nauwelijks ken.

Ik was nog nooit in Breda. Misschien één keer in Maastricht, bij een tussenstop op weg naar een zuidelijk gelegen vakantieland. Middelburg? Ken ik alleen uit boeken. Delft, Alkmaar, Dordrecht – zomaar een paar steden waarin ik bij mijn weten de afgelopen 33 jaar nog nooit een voet gezet heb.

Het gekke is dat ik tegelijkertijd een lijstje heb met buitenlandse plekken die ik graag nog eens zou bezoeken. New York staat erop. Net als Tokio en Sint Petersburg. Verre bestemmingen, terwijl dichterbij ook nog veel te ontdekken valt. Niet dat ik verwacht dat Dordrecht dezelfde allure heeft als Tokio, maar – je snapt vast mijn punt.

Hoewel ik het een tikje beschamend vind dat ik mijn eigen land zo slecht ken, kan het nog erger. En het is nog erger.

Kwartiertje met de fiets

Maastricht en Middelburg liggen naar Nederlandse begrippen ver van mijn woonplaats, Groningen. Een paar uur reizen is heus te overzien, maar je moet er wel een dag voor uittrekken. Het wordt een ander verhaal als ik kijk naar het gebied rondom de stad waar ik inmiddels twaalf jaar woon: het Groninger Ommeland.

In mijn geval gaat het met name om het gebied ten noordoosten van de stad: de dorpen waar ik op de racefiets in een kwartier en op de stadsfiets in een half uurtje ben. Plaatsen als Garmerwolde, Lellens, Sint Annen, Ten Boer, Ten Post, Thesinge, Winneweer, Wittewierum en Woltersum.

Ik ken ze amper. Ongetwijfeld ben ik er wel eens doorheen gereden – net als door Limburg. Maar er echt geweest? Er eens goed rondgekeken? Dat niet. 

Verdiende aandacht

Het toeval wil dat al deze dorpen sinds 1 januari 2019 bij de gemeente Groningen horen. Verandert dat voor mij iets? Niet per se. Je kon er al met de euro betalen en de grenzen waren altijd al open.

Toch voelt het als een goede aanleiding om eens wat beter naar mijn directe omgeving te gaan kijken. De dorpen die zo vlakbij en tegelijkertijd zo onbekend zijn de aandacht te geven die ze zonder twijfel verdienen. 

De komende tijd ga ik met fotograaf Janna Bathoorn op verkenning in dit nieuwe deel van onze gemeente. Janna verruilde elf jaar geleden de stad voor het platteland, woont sinds de herindeling weer bijna – Stedum, dus net niet – in de gemeente Groningen en kent inmiddels het gebied direct ten noordoosten van de stad goed. Samen maken we de serie Nieuwe grenzen.

Door rond te lopen, om ons heen kijken en met mensen te praten proberen we te ontdekken wat deze gebieden kenmerkt. Hoe is het om er te wonen? En vooral ook waar de kwaliteit van deze plekken zit, zowel in de kernen als in het landschap eromheen. Waarom moet je hier echt een keer naartoe?

Dat de gemeente er mooier en diverser op geworden is met dit nieuwe gebied, staat buiten kijf. Hoog tijd om het eens van dichtbij te gaan bekijken.